Co to jest mała szkodliwość czynu w prawie

W polskim prawie istnieje określenie jako “mała szkodliwość czynu” – lub określana także słowem “niska lub znikoma szkodliwość czynu”. Dotyczy ona takich czynów jakie nie kwalifikują się pod określenie przestępstwa.

Są to w teorii drobne wykroczenia, często z wymierzeniem bardzo niskiej lub żadnej kary.

Mała szkodliwość czynu jest zjawiskiem patologicznym w prawie – gdyż każde wykroczenie powinno nieść konsekwencje a szkodliwość tego samego wykroczenia może być oceniana różnie przez dane strony.

Przez tak zwaną “małą szkodliwość czynu” która jest dodatkowo niekarana, powstaje notoryczna recydywa do wykroczeń kwalifikujących się pod ten zakres prawny. Pojawia się tutaj uczucie bezkarności, gdzie żadna kara nie spotyka wykonawcy czynu przez tego typu kwalifikacje zachowań. Małe szkodliwość jest określana takim mianem w celu odciążenia procedur wymierzania kary.

Często przewinienie jakie otrzyma taki status ma symboliczną karę lub całkowity jej brak. Jak było wspomniane wcześniej, jest to określenie prawnicze, które w rzeczywistości nie powinno mieć miejsca w prawie oraz sądownictwie.

Do przykładów takiej klasyfikacji czynów zabronionych można zaliczyć: zbicie szyby, żebranie, podrapanie samochodu, wykonywanie potrzeb fizjologicznych w miejscach publicznych, śmiecenie i tym podobne zachowania.

Jednakże należy pamiętać że klasyfikacja ta nie jest przyznawana z automatu. Chodzi o to, że wykonywanie przykładowych zachowań zakazanych nie koniecznie zostanie zawsze zakwalifikowane jako mała szkodliwość czynu – gdyż to osoba z wymiaru sprawiedliwości określa typ tego wykroczenia, a nie jest one kazuistyczne.

Mała, niska i znikoma szkodliwość czynu stwarza mało elastyczny system sprawiedliwości prawniczej jak i samo mało doskonałe wymierzanie sprawiedliwości względem czynów niedozwolonych. Jest to więc wada systemu prawa, często określana jako luka pogranicza przestępstwa z wykroczeniem. Zapraszamy do przeczytania kolejnych tematów.