Zabytkowy most kolei wąskotorowej nad rzeką Ina

Most kolei wąskotorowej znajdujący się nad rzeką Ina – to urządzenie architektoniczne wykonane z podstawy betonowej działającej na bazie filaru oraz stali, jako konstrukcji całego mostu. Most był przeznaczony do linii kolei wąskotorowej i był wykorzystywany do 2001 roku.

Obiekt ten znajduje się około 2 km za Stargardem od strony północnej miasta – pomiędzy wsiami Żarowo oraz Lubowo. Most posiada długość około 69,5 metrów.

Jest zawieszony nad płynącą rzeką Ina – pomiędzy użytkami rolnymi w postaci pastwisk oraz łąk. Będąc na moście można podziwiać otaczający krajobraz – a widok jest całkiem sielankowy i uspokajający – jest po prostu pięknie.

Most to konstrukcja stalowa z drewnianymi belami podkładu kolejowego – na jakich zostały zamocowane tory kolejowe wąskotorowe. Niestety z roku na rok, obiekt ten niszczeje. Swego czasu miała powstać droga rowerowa po nasypie kolei wąskotorowej na tracie Stargard – Ińsko. Jednakże nic się nie dzieje w tym kierunku – a trasa była by bez wątpienia bardzo atrakcyjna.

Rozstaw torów wąskotorówki to około 1 metra szerokości – jest to duża ciekawostka. Gdyż zwykła kolej posiada około 1435 mm. Ostatni sprawny odcinek drogi wąskotorówki był na linii Stargard – Dobra Nowogardzka. Kolej funkcjonowała dobrze do 1945 roku – po tym czasie następował jej upadek (od czasu przejęcia ziemi przez Polaków).

Swego czasu planowano uruchomić na części linii ruch drezyn turystycznych. Jednakże nie jest to jeszcze widoczne i funkcjonujące.

Początki wąskotorówki i zaczęcie jej budowy przypadało na 1893 rok, z czego prędkość kolei sięgała od 20 do 30 km/h. Most nad Iną został oddany do użytkowania w roku 1894-5. Most przeszedł ostatni kapitalny remont w 1955 roku – niestety po tym czasie, ruch i zainteresowanie tego typu transportem zaczęło spadać. Praktycznie było to ostatnie działanie konserwacyjne ten obiekt.

W 2002 roku most kolei wąskotorowej nad Iną między Żarowem a Lubowem został wpisany do rejestru zabytków chronionych pod numerem A-111 21.12.2002. Jak wygląda ochrona zabytków tego typu – tak, że nic się z nimi nie robi aż się same nie rozpadną (czego przykładem może być spichlerz w Stargardzie czy budynek gospodarczy z Wierzchlądu, który już zniknął bo się rozpadł).

Ciężar konstrukcji stalowej mostu wynosi około 76,7 ton. Jeśli ktoś zastanawia się dlaczego na moście są dwie pary torów – szersze i węższe – to jest to efekt zmiany torów 750 mm na 1 metrowe. Zamiast usuwać stare o mniejszym rozstawie dodano nowe o szerszym tuz obok. Podpory mostu mają wysokość 3,5 metra.

Stargardzka wąskotorówka jeździła przez ten most na różne trasy. Trasa Stargard – Ińsko liczyła około 54,5 km długości. Niestety po tej trasie pozostało tylko wspomnienie a i to już zanikające. Było by bardzo dobrze gdyby uruchomiono na nasypie i całej trasie drogę rowerową do Ińska ze Stargardu. Także miło by było, gdyby znalazł się odcinek dla uruchomienia atrakcji turystycznej polegającej na ruchu drezyn. Warto trzymać za to kciuki i wyczekiwać takich inwestycji, byle tylko nie niszczało to co da się jeszcze uratować lub przekształcić. Zapraszamy do kolejnych tematów.